Λέγεται ότι το ηλιακό ρολόι ήταν ανακάλυψη των Αιγυπτίων… μα τέλος πάντων πως είναι δυνατόν όλα να τα ανακάλυψαν αυτοί και να μην έχει διασωθεί τίποτε ???Κατά δεύτερον για να μπορέσει κάποιος να κατασκευάσει ένα ηλιακό ρολόι χρειάζεται να έχει ανακαλύψει τον γνώμονα που έκανε πρώτος ο Αναξίμανδρος ενώ ο πρώτος γνωστός από κείμενα που κατασκεύασε ηλιακό ρολόι ήταν ο Απολλώνιος ο Περγαίος (από την Πέργη της Παμφυλίας).Αυτός ήταν ο τρίτος σε αξία μαθηματικός της αρχαιότητας μετά τον Αρχιμήδη και τον Ευκλείδη. Τον μεγάλο αυτόν μαθηματικό αποκαλούσαν Μέγα Γεωμέτρη και δίδαξε στην Ε' αίθουσα της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας και γι αυτό τον αποκαλούσαν "Απολλώνιος ο Ε'". Εκτός από ηλιακά ωρολόγια ασχολήθηκε με υδραυλικά μουσικά όργανα και τα βιβλία που τον έκαναν διάσημο είναι τα ΚΩΝΙΚΑ 8 βιβλία. Διασώθηκαν τέσσερα χάθηκαν 17. Στην Ελλάδα υπάρχουν σφαιρικά(Μουσείο Δήλου),(Μουσείο Στρασβούργου Γαλλία),επίπεδα (Μουσείο .Νάπολης Ιταλία),υδρόγεια από τα σπανιότερα του είδους(Αρχαιολογικό Μουσείο Ναυπλίου)κ.α.
Αποτελούνταν από ένα γνώμονα που έριχνε τη σκιά του σε ένα σύστημα εγχάραγκτων ενδείξεων που οι αρχαίοι αποκαλούσαν "ανάλημμα" και περιελάμβανε δύο καμπύλες, η πλησιέστερη προς τον γνώμονα αντιπροσώπευε την άκρη της σκιάς την ημέρα του θερινού ηλιοστασίου και είχε μικρότερο μήκος και η δεύτερη και μεγαλύτερη αντιπροσώπευε την πορεία της σκιάς την ημέρα του χειμερινού ηλιοστασίου. Ενδιάμεσα υπήρχε μία ευθεία που αντιπροσώπευε την σκιά στις μέρες της ισημερίας και οι δύο καμπύλες συνδέονταν με εννέα παράλληλες ευθείες που έκαναν δυνατή την ανάγνωση της ώρας.
Κλεπτομνήμων

ΙΣΤΙΟΠΛΟΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ - ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΕΙΚΟΝΑ

Ο αγώνας ξεκίνησε μεσημέρι με ήλιο λαμπρό και τα σκάφη σε άναρχη παράταξη να περιμένουν το σύνθημα..Red Dragon, Tanuska, Βικτώρια, Κύμα και όλα τα υπόλοιπα το ένα δίπλα στο άλλο. Πρώτο σκέλος Βεσπασιανός,δεύτερο σκέλος,τρίτο….
Ο ήλιος έδειχνε απόγευμα και φάνηκαν τα σημάδια που έδειχναν το μέρος του τερματισμού. Ένα-ένα τα σκαφη με τα πανιά τους ορθάνοιχτα πλησίαζαν να φθάσουν στο λιμανάκι. Η βολική μπουκαδούρα οδηγούσε παράλληλα με τη στεριά, τα σπίτια καί τους παραθαλάσσιους μπαξέδες.
Σίγουρα, όποιος θα κοιτούσε από την παραλία, θα νόμιζε ότι είχε να κάνει με μια οικογένεια αποδημητικών λευκών θαλασσινών πουλιών πού επέστρεφαν όπως κάθε βράδυ στην φωλιά τους μετά την περιπλάνηση της ημέρας. Στήν αποβάθρα πρόβαλαν τα γκρίζα σπίτια των ψαράδων με τα κόκκινα δίχτυα απλωμένα πάνω σε κοντούς πασσάλους.
Από τίς δεμένες βάρκες μερικοί νεαροί σήκωναν στα χέρια τους ψάρια στο χρώμα του μολυβιού καί τα πέρναγαν στίς κοπέλες πού είχαν τα πανέρια ακουμπισμένα στο πλάι των γοφών τους, ενώ παρακεί άλλοι άντρες καθισμένοι καταγής, με τα πόδια τους ανοικτά, έραβαν δίχτυα πού δεν τελείωναν ποτέ.
Παραπέρα έβραζαν μαστέλα από ταννίνη για τη βαφή των διχτιών καί πέτρινα τοιχάκια χώριζαν τους μικρούς παραθαλάσσιους μπαξέδες, οπού οί βάρκες μπερδεύονταν με τίς καλαμιές καί τα φυτώρια, ενώ γυναίκες με το στόμα τους γεμάτο καρφιά βοηθούσανε τους άντρες τους πού ήταν ξαπλωμένοι κάτω από τίς καρίνες των πλεούμενων τους για να τα μαστορέψουν.
Τα υπόστεγα των σπιτιών προστάτευαν τίς κομμένες στα δύο ξεραμένες ντομάτες, τα μικρά παιδιά έψαχναν κάτω από τις πέτρες για σκουλήκια, καί οι γέροι πότιζαν με εντομοκτόνο τίς ρίζες των κηπευτικών τους, ενώ τα κίτρινα πεπόνια μεγάλωναν κρυμμένα πίσω από τη φυλλωσιά τους.
Οι γριές τηγάνιζαν καλαμαράκια καί χταπόδια ή άλευρωμενους κολοκυθοκορφάδες, καί στο καρνάγιο έκανε την εμφάνιση της μια πλώρη τράτας πού μόλις έβγαινε από το ροκανι του ξυλουργού, καί ένας καβγάς ανάμεσα σε νεαρούς καλαφάτες φούντωνε γεμάτος απειλές καί μαύρο κατράμι, ενώ παραπέρα άρχιζε ή παραλία με τα μικρά κάστρα καί τα ηφαίστεια στην άμμο πού τα παιδιά φεύγοντας με το σούρουπο είχαν εγκαταλείψει…
Τα χαμηλά ταβερνάκια δίπλα στο κύμα είχαν ανάψει ήδη τα πολύχρωμα φωτάκια τους και οι σερβιτόροι πυρετωδώς έστρωναν λευκά τραπεζομάντηλα σε κόκκινα τραπέζια με πλαστικές καρέκλες κάτω από τα αρμυρίκια.
Το βράδυ όλα τα πληρώματα μαζί, ανάμεσα τερψιλάγνων ορεκτικών και περισσεύματος οίνου ανέλυαν τακτικές κι αγώνες που δεν έγιναν ποτέ…

Η μοναξιά της

ΜΟΝΑΞΙΑ

Η μοναξιά είναι βροχή,
τα βράδια απ΄τη θάλασσα ανεβαίνει,
από κάμπους κρυμμένους και χαμένους.
Στον ουρανό πλανιέται
κι από εκεί στην πόλη πέφτει.
Πέφτει σε ώρες στο πρωί
όταν τα σώματα χωρίζουν,
και μέσα σε σοκάκια γυρνούν θλιμμένα.
Κι ακόμη,όταν οι άνθρωποι
στο ίδιο κρεββάτι χώρια είναι,
τότε πάει κι αυτή να κοιμηθεί,
όπου την πάνε …Οι ποταμοί.